(Niepełno)sprawni przyjaciele

W swoim otoczeniu spotykamy osoby niepełnosprawne na co dzień. Nie zdajemy sobie sprawy z jakimi trudnościami się zmagają, jak wspaniałymi są ludźmi i jak bardzo wartościowa może być przyjaźń z nimi. Czy damy sobie szansę? 

Żyją wśród nas, są integralną częścią społeczeństwa, mają takie same marzenia, cele, zmartwienia czy sukcesy a jednak coś ich wyróżnia. Nie jest to sposób ubierania się, nie jest to charakter ani nawet styl bycia. Spotykamy ich na co dzień nie próbując nawet poznać ani zrozumieć. Życie przelatuje nam między palcami aż dojdzie do spotkania z takimi osobami, traktujemy ich niczym przybyszów z innej planety. Osoby z niepełnosprawnością są na swój sposób wyjątkowi. Wbrew nadal panującej stygmatyzacji, część społeczeństwa otwiera się na możliwość poznania świata tychże osób, nie tylko poprzez social media i popularne ostatnio profile na Instagramie, ale także poprzez bezpośredni kontakt. 

Fot. gov.pl 

Krzywdzące stereotypy 

Pierwsze emocje jakie pojawiają się na widok osoby niepełnosprawnością są zazwyczaj mieszane albo nie ma ich wcale. Zdarza się, że przywykliśmy do ich obecności i nie robi to na nas wrażenia. Omijamy ich szerokim łukiem. Zapominamy, że istnieją wykazując kompletną ignorancję. Niekiedy pojawia się odraza związana z brakiem zrozumienia życia i trudności jakie pokonują w swoim życiu takie osoby. Najczęstszą reakcją jest współczucie, widzimy osobę na wózku i żałujemy, że nie doświadcza ona w pełni takiego życia na jakie my mamy szansę będąc w pełni sprawnymi. Czy na pewno? Z pozoru może nam się wydawać, że są nieszczęśliwi, w jakiś sposób ograniczeni. Nigdy nie powinniśmy sugerować się stereotypami, nadawać etykiety, ani co gorsza wskazywać na ich odmienność. Współczesna medycyna stale się rozwija poprzez nowe technologie zapewnia o wiele lepszą ulgę w bólu czy rehabilitację. Osoby z niepełnosprawnościami mają więcej możliwości rozwoju, pracy zdalnej, uprawiania sportu a nawet uczestnictwa w Igrzyskach Paraolimpijskich. Miejsca pracy, urzędy, szpitale i inne budynki publiczne nadal w małym stopniu są odpowiednio przystosowane pod ich potrzeby, aczkolwiek z biegiem czasu wszystko się zmienia na lepsze np. powstają inteligentne domy. Fantastycznym uczuciem jest świadomość, że nikogo nie wykluczamy.  

 Nikt nie ma wpływu na to jaki się rodzi, możemy tylko marzyć o lepszej rodzinie, większej sumie pieniędzy czy sprawności fizycznej. Nie ma na świecie drugiej takiej samej osoby jak Ty czy Ja. Nasza indywidualność czyni nas wyjątkowymi, dlatego też cechy czy to wyglądu, czy charakteru są nieodłącznym elementem każdego z nas. Tak samo niepełnosprawność sprawia, że ta osoba jest jedyna w swoim rodzaju, aczkolwiek nie jest to cecha, poprzez którą tylko powinna być definiowana. Jest kimś więcej niż to, co ją w mniejszym lub większym stopniu ogranicza. Taką osobę cechuje siła, dzięki której każdego dnia walczy a jest to pojedynek niesprawiedliwy. Codziennie na jej drodze staje brak akceptacji ze strony grupy, ludzie są uprzedzeni, wykluczają. Tak samo chodzi do szkoły, studiuje przeżywa pierwsze miłości, rozczarowania czy sukcesy. W szczególności można zauważyć zjawisko prześladowania w szkołach. Jeżeli choćby w najmniejszym stopniu ktoś odbiega od rówieśników to staje się ich ofiarą. Dzieci często naśladują rodziców, dlatego tak ważna jest normalizacja zjawiska niepełnosprawności by więcej nie dochodziło do takich sytuacji, by każdy był świadomy, że słowem można wyrządzić wielką krzywdę, za którą będzie taka osoba płacić latami.  

Wszyscy jesteśmy wyjątkowi 

Każdy posiada ogrom talentów, pasji, którymi może zarażać wszystkich wokół. Jedni wybierają sport, muzykę a drudzy sztukę. Dotyczy to także osób niepełnosprawnych, które tak jak my mają własne zainteresowania, wcale nieodbiegające od naszych. Każdego dnia od ciekawych osób uczymy się czegoś nowego. Rozwijamy nasz umysł. Dowiadujemy się jak wielką sprawczość posiadamy, że mamy w rękach zmianę na lepsze. Wzajemnie możemy poprawić jakość naszego życia, nadać mu głębszy sens. Oczywistością jest fakt, że osoby z niepełnosprawnością ruchową będą w niektórych sytuacjach potrzebować wsparcia, które osoba pełnosprawna nie zawsze jest w stanie im zapewnić. Liczą się dobre chęci, każda nawet najmniejsza i najbardziej błaha pomoc sprawia wielką różnicę i gwarantuje, że zostanie doceniona. W końcu relację z ludźmi, które tworzymy ubarwiają szarą codzienność i dla każdego człowieka stanowią najwyższą wartość. Przyjaciele niekiedy stają się naszą drugą rodziną. Pojawiają się zawsze tam, gdzie ich potrzebujemy. Nie jest to tylko emocjonalne wsparcie, nie tylko ramię do wypłakania się, ale także sama obecność bliskiej osoby, dzięki której nie czujemy się sami w tym przeogromnym świecie, który pędzi i nie czeka na nas. “Swoich ludzi” znajdziemy wszędzie, dlatego też niepełnosprawność nie powinna być cechą, która będzie dyskryminować w jakikolwiek sposób, to co czyni każdego z nas nadzwyczajnym od samego początku znajduje się w nas.  

Dajmy szansę 

Z natury wszyscy boimy się nieznanego to, co obce budzi lęk. Strefa komfortu jawi nam się jako bezpieczna przystań, której opuszczenie wiąże się z ogromną dawką stresu. Punkt widzenia osoby w pełni sprawnej jest ograniczony, jednakże wystarczy odrobina empatii by wczuć się w perspektywę osoby niepełnosprawnej.  Nic nie tracimy a możemy tak wiele zyskać. Wystarczy otworzyć się na nowe znajomości, dać szansę, która w przyszłości zaowocuje piękną przyjaźnią. Apeluję do Ciebie czytelniku o otwartość na relacje z każdą osobą niezależnie czy pełnosprawną o niskim czy wysokim stopniu niepełnosprawności i choć trochę różniącą się od Ciebie samego. To, co nas dzieli może nas także połączyć.