Tradycje kuchni indyjskiej

Wśród wielu Europejczyków panuje przekonanie, że w Indiach jest bardzo wielu
głodujących ludzi, jednak rzeczywistość jest zupełnie inna. Hindusi mogą mieszkać w
blaszanych chatach i nosić bardzo proste ubrania, ale zawsze mają jedzenie. Gotują
bardzo dużo, doceniają domowe jedzenie, a także mają bardzo silną tradycję
częstowania gości. Kuchnia indyjska słynie z pikantnych dań i słodyczy.

Hindusi cenią właśnie domowe jedzenie przygotowane przez matki i żony; dziewczęta w
indyjskich rodzinach uczą się gotować od najmłodszych lat. Już w wieku 16 lat wiedzą, jak
szybko przygotować całą ucztę.

Tradycyjnie, Indie są krajem wegetariańskim i chociaż teraz wielu Indian już je mięso,
zarówno w domach, jak i w restauracjach przygotowuje się wiele wegetariańskich potraw.
Śniadanie w niektórych stanach Indii składa się z kichri. Kichri to gęsta zupa z ryżu z
dodatkiem przypraw i warzyw. Południowi mieszkańcy Indii lubią jeść rano Idli. Idli są
parzonymi tortillami z mąki ryżowej z sosem kokosowym i zupą warzywną, a także
uwielbiają dosy, czyli ogromne chrupiące naleśniki z grochu i mąki ryżowej z nadzieniem
warzywnym. Obiad zwykle składa się z góry ryżu i dodaje się do niego różne przekąski i
dodatki takie jak: dal (zupa z grochu), która jest wlewana bezpośrednio do ryżu, ostry sos
(pikantno-słodko-kwaśny sos ze śliwek, jabłek lub pomidorów). Do tego wszystkiego
podawane są również tortille różnych rodzajów. Popularne są chapati — cienko walcowane
tortille, które są smażone w ogniu lub złote tortille puri, smażone w głębokim tłuszczu.

W Indiach istnieje wiele rodzajów słodyczy, które bardzo często są przygotowywane w
domach. Najbardziej znaną słodyczą jest halawa. Danie przygotowywane jest najczęściej z
kaszy manny lub mąki, masła, cukru, mleka i różnych dodatków — rodzynek, orzechów lub
bananów. Kolejnym popularnym daniem jest słodki ryż, zwany khir, który składa się z
gotowanego do zagęszczenia mleka z cukrem i ryżem. Często dodaje się do niego rodzynki,
kardamon i płatki szafranu. Inną znaną słodyczą jest laddu, zrobiona z mąki z ciecierzycy,
cukru i masła.

Na indyjskich ulicach wzdłuż dróg zawsze można kupić dużo świeżo przygotowanego
jedzenia. Często jest to rodzinny biznes – małżeństwa wychodzą razem i gotują na ulicznym
małym piecu tortille, dania warzywne, ryż, paszteciki z pikantnym nadzieniem (nazywane są
samosami).

Kuchnia indyjska jest znana jako jedna z najbardziej pikantnych kuchni na świecie. Obfituje
w pikantne przyprawy ze względu na gorący i wilgotny tropikalny klimat, w którym jedzenie
szybko się psuje, a infekcje rozprzestrzeniają się w błyskawicznym tempie. Dlatego
stosowanie pieprzu i czosnku jest rodzajem ochrony i zapobiegania przed infekcjami, a
ponadto wiele przypraw jest uprawianych w tym kraju, dlatego są tanie. Podstawowymi
przyprawami tworzącymi niepowtarzalny indyjski aromat są imbir, kumin i asafetida. Bardzo
często używa się również czarnego pieprzu, kurkumy, musztardy, curry i kolendry.

Hindusi bardzo lubią przyjmować gości i karmić ich pełnym obiadem składającym się z
sześciu, a nawet więcej potraw. Hindusi mówią: „Athiti Narayana”, co oznacza „gościem w
domu jest Bóg”. Kiedy rodzina czeka na kogoś, kobiety wcześniej dyskutują o tym, co będą
gotować, a następnie mężczyźni przynoszą niezbędne produkty. Jeśli rodzina nie jest bogata,
jest gotowa oddać ostatnie zapasy, aby godnie przyjąć gościa, ponieważ sposób, w jaki
rodzina przyjmuje gościa, decyduje o jej pozycji w społeczeństwie. Zgodnie z tradycją trzeba
siedzieć podczas jedzenia na podłodze, na ściółce i jeść rękami.

Wszystko w kulturze Indian jest związane z religią, a gotowanie nie jest wyjątkiem. W
Indiach zwyczajem jest nie tylko dziękowanie Bogu za jedzenie, ale także oferowanie mu
całego gotowanego jedzenia, aby Bóg mógł go wypróbować, zanim ludzie go spróbują. Aby
to zrobić, w domach Hindusów znajdują się ołtarze z obrazami Kryszny, Ramy lub Narayany.
Żeby żywność mogła być podawana samemu Bogu, musi być odpowiednio przygotowana.
Kuchnia w domu jest uważana za przedłużenie ołtarza, dlatego przestrzegane są wysokie
standardy czystości. W kuchni nigdy nie jedzą ani nie piją, a podczas gotowania nie można
niczego próbować. Jedzenie układa się na najlepszych miedzianych lub srebrnych filiżankach
i zanosi się pod ołtarz, gdzie jest ofiarowane wraz recytacją specjalnych mantr. Po
zaoferowaniu żywności uważa się ją za żywność oświetloną. Nie można ją wyrzucić, a
niedojedzone posiłki należy oddać zwierzętom.