Gdyby depresja była grą – Dark Souls

Dark Souls to jedna z najbardziej charakterystycznych marek w świecie gier. Wyróżnia się ona wysokim poziomem trudności, monumentalnością prezentowanego świata i jego tajemniczością. Wydawać się może, że w tej grze nie ma fabuły, jednak płaszczyk enigmatyczności kryje bogatą historię, będącą tragedią każdej istoty zamieszkującej ten świat. 

Świat Soulsów jest pozbawiony wszelkiej nadziei, a każde dobro spowite jest większym złem. Wszystko zaczęło się od momentu, gdy powstali pierwsi władcy: Gwyn – panujący nad światłem i błyskawicami; władająca ogniem Wiedźma; Nito, który dał początek śmierci i chorobom oraz szybko zapomniany Sprytny Karzeł, którego mrok dał początek ludziom. Gwyn, Nito, Wiedźma oraz ich rodziny stali się bogami i rzucili wyzwanie władającym światem smokom. Jeden ze starożytnych gadów – Bezłuski Seath, zdradził swych pobratymców co doprowadziło do zagłady tych istot. Tak nastała Era Bogów – Era Ognia.  

Era ognia była okresem prosperity Lordran – świata Lordów. Bóstwa założyły swe królestwa: Anor Londo pod panowaniem Gwyna i Izalith, którym władała Wiedźma, Nito zaś osiadł w Grobowcu Olbrzymów. Jednak nawet ten najlepszy okres był mroczny. Władca Światła był tyranicznym ojcem, który za nieposłuszeństwo odebrał swemu pierworodnemu boskość i wymazał z kart historii. Młodszego syna, znanego jako Gwyndolin Mroczne Słońce, wychował jako kobietę i ukrywał przed światem. Filianore, swą najmłodszą córkę, sprzedał ludziom na znak fałszywej przyjaźni, a starszą Gwynevere ustanowił dziedziczką. Gdy epoka bogów zaczęła chylić się ku końcowi, Lordowie panicznie dążyli do jej utrzymania. Wiedźma z Izalith podjęła się próby skopiowania Pierwszego Płomienia, który, dopóki się żarzył, dopóty trwała Era Ognia. Efekt tego był tragiczny; Izalith spotkała zagłada i zrodziło się Łoże Chaosu, które dało życie demonom i zapoczątkowało wojnę między nimi a Anor Londo. Sytuacja stawała się coraz gorsza, palono ludźmi w ogniskach by przedłużyć życie płomienia, ale to nie wystarczyło. Osamotniony Gwyn w końcu podjął krytyczną w skutkach decyzję – wyruszył wraz z garstką rycerzy do Pieca Pierwszego Płomienia i poświęcił swą duszę. Czyn ten, znany jako Pierwszy Grzech, skutecznie przedłużył Erę Ognia i dał początek klątwie nieumarłych. Przeklęci ludzie po śmierci odradzali się w nieskończoność, aż w końcu tracili całe swe człowieczeństwo i stawali się pustymi, bezdusznymi, cierpiącymi istotami, których jedynym celem jest pożeranie dusz.   

Długi czas po poświęceniu Gwyna, Wybrany Nieumarły przybywa do Lordran. Kraina ta jest martwa; tylko nieliczne istoty nie postradały rozumu. Bogowie dawno odeszli, a większość z tych, którzy pozostali, są tylko skorupami. Wiedźma i prawie wszystkie jej dzieci w wyniku tragicznego eksperymentu stały się demonami, a moc Nito została skradziona. Na pozór wydawać się może, że Gwynevere włada tym co pozostało ze świata. No właśnie – na pozór, ponieważ ona dawno odeszła. Bogini, tak samo jak i dawno umarłe słońce, są tylko iluzją stworzoną przez Gwyndolina, skrzywdzone bóstwo, które pełne pogardy dla siebie, wolało rządzić przez wizerunek siostry, niż ujawnić swą postać. Wybrany Nieumarły dąży po trupach do celu, unicestwia to co pozostało z niegdyś wielkich bóstw, w międzyczasie będąc świadkiem upadku nielicznych, wciąż posiadających człowieczeństwo nieumarłych. W końcu nadchodzi punkt kulminacyjny całej historii, bohater staje przed obliczem legendarnego Gwyna, władcy najwspanialszego królestwa w Lordran, lecz to co widzi przed sobą to tylko pusta skorupa. Największy spośród Lordów jest od dawna martwy, tak jak niemal wszystko inne. Gdy w końcu jego ciało pada, pokonane przez Wybrańca, staje on przed wyborem: poświęcić swą duszę i ponownie rozpalić ogień, tym samym przedłużając klątwę, lub odejść i zapoczątkować Erę Mroku. Następne części gry pokazują, że żaden wybór nie jest dobry, świat jest skazany na zagładę w długiej i bolesnej agonii, a ty jako gracz jesteś okrutnym sędzią skazującym go na to.